Wawel
Przede wszystkim Wawel to wzgórze zbudowane z wapiennej skały, wznoszące się około 20 metrów ponad otaczający je teren. W jego najwyższym punkcie wysokość ustalono na 228 metrów n.p.m. Górna część tego wzgórza tworzy nieregularny owal o osi dłuższej mierzącej 300 metrów. Na wschodniej, wyższej utworzyła się część zamkowa, a na zachodniej, niższej część zwana podgrodziem. W niższej partii wzgórza panowały doskonałe warunki osadnicze – łagodna pochyłość, doskonałe nasłonecznienie, łatwe zejście do Wisły i dobra ziemia, umożliwiająca wzrost roślinności. W południowej części – natrafiono na fragmenty naczynia lepionego ręcznie, datowanego na VI–VIII wiek i jest to najstarszy ślad osadnictwa wczesnośredniowiecznego na Wawelu. Znalezisko to wskazuje na zasiedlenie wzgórza przez ludność słowiańską od ok. VII wieku. Jednak według archeologów osadnictwo na Wawelu zagęściło się wyraźnie dopiero w wieku IX. Wówczas to ukształtowała się drewniana zabudowa wzgórza.
Widok od strony ulicy Kanoniczej
Wiodło tędy główne i kiedyś jedyne wejście na Wawel. Stojąc u wylotu ulicy Kanoniczej widzimy przede wszystkim północne skrzydło Zamku flankowane dwoma wieżami – Zygmunta III Wazy po lewej i Jana III Sobieskiego po prawej. Kształt tej części Zamku był wzorcowy w epoce wczesnego baroku i będzie wielokrotnie powielany w polskiej architekturze pałacowej. Dalej, patrząc w prawo, dostrzegamy Katedrę ze Skarbcem, wieżami Zygmuntowską i Zegarową, a także konny pomnik Tadeusza Kościuszki. Wieża Zygmuntowska pierwotnie była włączona w ciąg fortyfikacyjny. Jej hełm zaprojektował Sławomir Odrzywolski pod koniec XIX wieku.
Mur Cegiełkowy
W latach 1921-1936, Adolf Szyszko-Bohusz zainicjował akcję zbierania funduszy na renowację Zamku Królewskiego na Wawelu, po tym jak wstrzymano dotacje rządowe na jego remont. Wykupywanie cegiełek stało się swoistą manifestacją patriotyzmu. W wyniku akcji sprzedano 6329 cegiełek. Większość w latach 1921–24. W kamieniu odkuto 1800 sztuk. Jedna miała wartość kosztów dnia robót budowlano–konserwatorskich na Zamku. W 1953 roku usunięto znaczną ilość cegiełek, a kilkaset z nich znalazło się na gruzowisku. Na szczęście pełna lista ofiarodawców znajduje się w archiwaliach wawelskich. Do dziś zachowało się 788 cegiełek, które zakomponowano na licu muru. Możemy tu odnaleźć wiele wybitnych nazwisk. Jak podaje Encyklopedia Krakowa „cegiełki wawelskie weszły w świadomość Polaków jako wyraz ofiarności i patriotyzmu społeczeństwa”. Patrząc powyżej Muru Cegiełkowego, na ścianie skarbca katedralnego widzimy herby – biskupa Jana Rzeszowskiego (Półkozic w zwieńczeniu przypór) i kardynała Fryderyka Jagiellończyka (Orzeł Biały na szczycie).